Ξέρω ότι το παράτησα λίγο το μπλογκ, αλλά επιστρέφω με εβδομαδιαίες ανανεώσεις (λέμε τώρα). Την προηγούμενη φορά έγραφα πριν γίνω γαμπρός στην Τύνιδα, αυτή τη φορά γράφω λίγο πριν φάω ξύλο.
Τελικά γαμπρός δεν έγινα αφού δε τα βρήκαμε με την φιλική οικογένεια που με φίλεψε. Εκπληκτικοί άνθρωποι, φιλόξενοι, δοτικοί και άλλα τέτοια. Έσκασα στο φαγητό και στο τέλος έμαθα πως μπορώ μέχρι και να πηγαίνω τα ρούχα μου να μου τα πλένουν, το ξεφτίλισαν κι αυτοί... Άκουσα κι ένα ωραίο, όταν στο τέλος τους ευχαριστούσα γεμάτος ενθουσιασμό, ο πατέρας της οικογένειας μέσα σε απόλυτη ηρεμία μου απάντησε πως δε χρειάζεται να τους ευχαριστώ διότι ήταν γραφτό να συναντηθούμε και φάμε μαζί. Δεν ήταν τόσο αυτό που είπε, αλλά ο τρόπος. Από τότε έχω πάει απλά για ένα καφεδάκι, κρατώντας γλυκά στα χέρια μεν, αδιάλλακτος δε. Χωρίς την 50ιντση Sony, ούτε φιλάκι θα πάρει η κόρη.
Η καθημερινότητα έχει αρχίσει να γίνεται βαρετή, περισσότερο λόγω της αδιάφορης περιοχής που μένω. Στο σπίτι πάντως έχω πλέον δικό μου δωμάτιο και έχουμε μείνει μόλις τρία άτομα. Ελλάδα, Βραζιλία, Αλγερία. Με τη Βραζιλία έχουμε ανακαλύψει διάφορα ωραία καφέ και προσπαθούμε να τα επισκεπτόμαστε όταν οι συνθήκες το επιτρέπουν. Μία ακόμα κλασσική κυριακάτικη βόλτα είναι το παραθαλάσσιο Sidi Bou Said, το οποίο μοιάζει με κυκλαδίτικο νησί. Εναλλακτικά, πάμε στην περίφημη Μεντίνα της Τύνιδας, το μεγάλο παζάρι. Εκατοντάδες μαγαζάκια το ένα κολλητά στο άλλο, μέσα σε ατελείωτες στοές, όπου μπορεί να βρει κανείς ό,τι κατεβάσει ο νους του. Το μοναδικό εφόδιο που χρειάζεται κανείς είναι υπομονή. Υπομονή για τις σκληρές διαπραγματεύσεις που θα ακολουθήσουν. Ενδεικτικά, σε προσπάθεια αγοράς ναργιλέ η αρχική τιμή ήταν 100€ με την τελική να φτάνει μόλις τα 11€. Το παν είναι να έχεις στήσει το σκηνικό από πριν και να φαίνεσαι έμπειρος. Το ξενέρωτο της υπόθεσης είναι πως όταν εγώ κοπιάζω και ιδρώνω για να καταφέρω μια τέτοια τιμή, ο αλγερινός συγκάτοικος την έχει σαν αρχική.... Αραβικά κόλπα.
Πέρα από τα Σ/Κ λοιπόν, τη μονοτονία σπάνε και τα απογεύματα της Παρασκευής όπου συνήθως βρισκόμαστε σε ένα γήπεδο γκολφ. Όχι για να παίξουμε... Για να φάμε και να πιούμε στο ανοιχτό lounge με θέα το γρασίδι. Την περασμένη βδομάδα συναντήσαμε γνώριμα άτομα τα οποία μας πρότειναν να καθίσουμε στο τραπέζι τους. Ένας άντρας και μια γυναίκα χωρίς να γνωρίζουμε τη μεταξύ τους σχέση. Μετά από ώρα παρατήρησα την διαχυτική συμπεριφορά της γυναίκας και ταυτόχρονα τα σπινθηροβόλα βλέμματα του -πολύ ευγενικού κατά τ' αλλά- άντρα. Έτσι, σε ανύποπτη στιγμή βγάζει το κινητό της και μου ζητάει αριθμό και facebook. Τη συνέχεια δεν την περίμενα. Ο άντρας σηκώνεται απότομα, αρχίζει να μιλάει αραβικά προς αυτήν, συνεχίζει στην ίδια γλώσσα προς εμένα, την παίρνει και φεύγουν! Και δε φτάνει που τ' ακούσαμε, πληρώσαμε και τις μπύρες τους... Ούστααα... Μετά έμαθα πως εκτός από σεξουαλικά καταπιεσμένοι, είναι και υπερβολικά ζηλιάρηδες οι Τυνήσιοι.
Διαφορετική κουλτούρα, το δέχομαι. Δείτε τώρα, οι άντρες φιλιούνται τέσσερεις, ακόμα και έξι φορές όταν βλέπουν έναν καλό φίλο, μιλάνε συχνά πολύ κοντά ο ένας με τον άλλο και πιάνονται αρκετά περισσότερο απ' ότι έχουμε συνηθίσει. Μια μέρα ήμουν στο μετρό και παρατήρησα έναν τύπο ο οποίος έπαιζε με μαλλιά του φίλου του την ώρα που οι δυο τους συζητούσαν. Σε άλλη περίπτωση, σε κλαμπ με αραβική μουσική υπήρχαν πολλοί άνδρες οι οποίοι χόρευαν κολλητά ο ένας με τον άλλο, κάνοντας και φιγούρες.
Πόσο διαφορετική ιδέα και αντιμετώπιση θα είχαμε στην Ελλάδα στη θέα αυτών των πραγμάτων... Δε μπορώ να πω ότι δε γέλασα σε κάποιες περιπτώσεις, αλλά εδώ, σε μια χώρα που βρίσκεται δεκαετίες πίσω από την "πολιτισμένη" Ευρώπη και όπου η ομοφυλοφιλία αποτελεί ποινικό αδίκημα(!), φαίνεται πόσο αθώοι είναι οι Τυνήσιοι και ταυτόχρονα πόσο ενοχοποιημένοι είμαστε εμείς.
Πόσο διαφορετική ιδέα και αντιμετώπιση θα είχαμε στην Ελλάδα στη θέα αυτών των πραγμάτων... Δε μπορώ να πω ότι δε γέλασα σε κάποιες περιπτώσεις, αλλά εδώ, σε μια χώρα που βρίσκεται δεκαετίες πίσω από την "πολιτισμένη" Ευρώπη και όπου η ομοφυλοφιλία αποτελεί ποινικό αδίκημα(!), φαίνεται πόσο αθώοι είναι οι Τυνήσιοι και ταυτόχρονα πόσο ενοχοποιημένοι είμαστε εμείς.
Τα φιλιά μου, θα επανέλθω πολύ σύντομα.
Ευχαριστώ πολύ για τα σχόλια και τις αναγνώσεις!